ری دالیو میلیاردر معروف آمریکایی و مؤسس شرکت بریج واتر یکی از بزرگ‌ترین صندوق‌های تأمین سرمایه در جهان، معتقد است که شیوع کروناویروس در سراسر دنیا، در کنار ضررهای بسیاری که به وجود آورده، می‌تواند نقطه‌ی شروع دوران جدیدی در تاریخ باشد. از نظر او مسیری جدید برای پیشرفت‌های اجتماعی عظیم‌تر به روی ما باز شده است. دالیو در طی یک مصاحبه، ابتدا به ویرانگری این ویروس اشاره کرد. ویروسی که تا به حال میلیون‌ها نفر در جهان را به خود مبتلا ساخته و از طرفی روند اقتصاد را در ابعادی وسیع به خطر انداخته است.
در هر حال او این مصاحبه را با یک نکته‌ی مثبت ادامه داد؛ دالیو گفت که این سقوط اقتصاد را می‌بایست به چشم یک موضوع تاریخی وسیع ببینیم. دالیو معتقد است که تخریب اقتصادی این بحران در مقایسه با دیگر بحران‌ها مانند «افسردگی جهانی» پیچیدگی چندانی نداشته و به ما این اجازه را می‌دهد تا به فکر نوسازی باشیم و این نوسازی البته از نظر او حداقل ۳ تا ۵ سال طول خواهد کشید.
کروناویروس و انقلابی عظیم در شیوه تفکر انسان
دالیو می‌افزاید: «می‌دانم که شرایط فعلی کمی طول کشیده است؛ اما مطمئناً همیشگی نخواهد بود. ظرفیت وفق‌پذیری و نوآوری انسان و در کل توانمندی بشر جهت بیرون آمدن از این شرایط بسیار بالاست.» دالیو در ادامه اشاره کرد، شرایط پس از این بحران می‌تواند بسیار هیجان‌انگیز باشد؛ زیرا این بیماری سبب شده تا سطح دانش و اطلاعات دیجیتالی و شیوهی تفکر انسان‌ها نسبت به گذشته پیشرفت کند. ارزیابی‌های این تاجر ۷۰ ساله با توجه به مشاهدات عظیم‌تر برگرفته از اقتصادانان و مورخان صورت گرفته است. او معتقد است که این اتفاقات نشان‌دهنده‌ی آن است که ما در حال تجربه‌ی انقلابی عظیم در زمینه‌ی فناوری هستیم.
دالیو در این باره می‌گوید: «به نظر من ما باید به‌خاطر آینده‌ی جدیدی که این شرایط برای ما می‌سازد، بسیار شگفت‌زده باشیم. ما اکنون در انقلاب شکوهمندی در عرصه‌ی ظرفیت فکری مردم و بهره‌وری از آن در جهت پیشرفت به سر می‌بریم. از نظر من این امر مسلماً ارزشمندترین گنج برای آیندگان خواهد بود.»
کرونا و تحول در دنیای کار/تجربه هنگ‌کنگ و چند شرکت بزرگ
شاید بتوان مصداق صحبت‌های ری دالیو در انقلابی که او از آن نام برده و شیوهی تفکر متفاوت در دنیای کار و اقتصاد را در تغییر نگاه شرکت‌ها و مؤسسات به فضای کار و استقبال از دورکاری مشاهده کرد.
در اینجا با هم تجربه‌ی هنگ‌کنگ و چند شرکت بزرگ را در زمینه‌ی دورکاری مرور می‌کنیم:
بررسی وضعیت هنگ‌کنگ، شهری که در آن تمام مشاغل مجبور به کار از منزل شده‌اند، به بقیه‌ی دنیا نشان داد که در زمان کرونا چه چیزی پیش رویشان است.
تجربه‌ی دورکاری با تمام پتانسیل‌ها و ابعاد مختلف آن، یکباره در سراسر جهان فراگیر شده است. میلیون‌ها نفر مجبورند تا با کودکان و اعضای خانواده‌ی خود در خانه مانده و به‌دنبال راهی برای پول درآوردن بیفتند.
بر سرکار نگه داشتن کارمندان، بزرگ‌ترین چالش دورکاری
تاجران هنگ‌کنگی می‌گویند بزرگ‌ترین چالش در این زمینه، حفظ تمرکز و بر سر کار نگاه داشتن کارمندان‌شان بوده است. ترنس لین، که به خرید و فروش آنلاین جواهرات و خودرو مشغول است، بارها مچ کارمندان خود را در هنگام بازی با گوشی‌های خود یا چرخیدن در شبکه‌های اجتماعی در حین ساعات کاری گرفته است.
لین درباره‌ی کارمندان خود که در اقصی نقاط هنگ‌کنگ و حتی کشور چین مستقر هستند، این‌گونه می‌گوید: «من مدام آن‌ها را در فضای فیسبوک آنلاین می‌دیدم؛ آن‌ها یا در حال پست کردن عکس در استوری‌های خودند، یا این‌که سر و کله‌شان در ساعات کاری در بازی‌های آنلاین پیدا می‌شود. آن‌ها مدام در بازی‌های بومی چین آنلاین می‌شدند و خیال می‌کردند که من نمی‌فهمم.»
شرکت‌های بزرگ نیز در نتیجه‌ی این بحران، آمادگی خود را برای مقابله با این ویروس نشان داده‌اند. توییتر پس از رؤیت حال و وضعیت شرق آسیا، همان ابتدا از ۵ هزار کارمند خود خواست تا از خانه کار کنند. شرکت‌های بزرگ دیگر مانند مایکروسافت و آمازون نیز از کارمندان‌شان تقاضا کرده‌اند تا از حضور در دفاتر کار بپرهیزند. بانک‌ها نیز برای اتفاقات آتی و بدتر شدن اوضاع، در حال برنامه‌ریزی‌اند. فیسبوک نیز از کارمندان خود خواسته تا در منزل‌شان بمانند.
برخی شرکت‌های هنگ‌کنگی کارمندان‌شان را مجبور به حضور در کنفرانس ویدئویی صبحانه کرده‌اند تا آن‌هایی را که در پیژامه‌ی خود لم داده‌اند، به کار بکشانند. شرکت‌های پخش غذا، پلتفرم‌های پخش ویدئوی آنلاین و تهیه‌کنندگان شبکه‌ی خصوصی مجازی اما در این بازار خراب، نان‌شان در روغن است.
برخی مراکز به فکر تمام‌وقت کردن دورکاری و ورود به دنیای جدید شده‌اند: دنیایی که از کرایه‌‌های ناشی از رفت‌وآمد به دفتر می‌کاهد؛ هم‌چنین امکان جذب استعداد از سراسر جهان و انعطاف‌پذیری شغلی را نیز برای آن‌ها به ارمغان می‌آورد.
اریک برنز، مدیر اجرایی یکی از مؤسسات پخش ویدئوی آنلاین و مدیر امور نرم‌افزاری که در حال حاضر به آموزش الکترونیکی از راه دور روی آورده است، شرایط فعلی را این‌طور توصیف می‌کند: «شایعاتی مبنی بر آن‌که قرار است این اوضاع بیش از این حرف‌ها طول بکشد، به گوش می‌رسد. شایعاتی که ما را مجبور به آماده‌سازی هرچه بیش‌تر برای ارائه‌ی خدمات‌مان کرده است.» برنز می‌گوید تمایل چین و هنگ‌کنگ برای استفاده از نرم‌افزارهای شرکت او نسبت به سال گذشته ۱۰ برابر شده است. طوری که مجبور شده‌اند تا از ماهواره‌های کشورهای دیگر برای کار خود کمک بگیرند. برنز می‌افزاید: «این مجموعه از مشکلات، در باقی نقاط جهان نیز وجود دارد.»
در این بین، کار و کاسبی شرکت‌های پخش غذایی حسابی سکه است. برایان لو، مدیر مؤسسه‌ی بازرگانی هنگ‌کنگ می‌گوید انفجار عظیمی در «سفارش آنلاین ناهار» به وقوع پیوسته است؛ سفارش‌ها نسبت به ماه گذشته تقریباً دو برابر شده است. یکی از دلایل این حجم از سفارش‌ها تمایل نداشتن مردم به حضور در رستوران‌های شلوغ بوده است.
کمپانی‌های هنگ‌کنگی فعلاً تا افتتاح دوباره‌ی مدارس در اواخر ماه آپریل مجبور به دورکاری هستند. بن چنگ، مؤسس شرکت نرم‌افزاری آر.اسکای می‌گوید که در این هفته تجارت‌شان به نقطه‌عطف دورکاری خود رسیده و اولین بار است که کارمندان‌شان به‌صورت دورکاری مشغول به کار شده‌اند. چنگ می‌گوید که در روز تولدش تقریباً سی کارمندش در کنفرانس ویدئویی برای او سرود جشن تولد سر داده‌اند. چنگ پس از آن به فکر جایگزینی «گردهم‌آیی آنلاین» به‌جای ناهارهای گروهی ماهیانه‌ی سابق در محل کارش افتاده است. او می‌گوید: «ما باید از همین حالا مشخص کنیم که اگر این وضع ادامه‌دار بود، چه باید کرد. چطور می‌توانیم بین اعضای تیم خود اتحاد برقرار کنیم؟ خصوصاً شرکت‌های بزرگ باید برای پیوند اعضای تیم خود تمهیدات جدی اتخاذ کنند.»
لین برای حفظ انگیزه‌ی کارمندان خود از اپلیکشن‌های پیام‌رسان مختلفی استفاده می‌کند تا با آن‌ها در ارتباط بماند. لین در این‌باره می‌گوید: «با این روش من می‌فهمم که آن‌ها چه زمانی از خواب بیدار می‌شوند و چه موقع بر سر کار می‌آیند.» لین از کارمندان خود خواسته تا هر روز صبح برای ارتباط تصویری حاضر شوند. «من از آن‌ها خواسته‌ام تا خود را تمیز کرده و حداقل شلوارک نپوشند! یعنی ظاهرشان منطبق با روزهای کاری عادی گذشته باشد.»
اور.اسکای و جولری-باکس در فکر ادامه‌ی دورکاری حتی پس از گذشت دوره‌ی نقاهت این ویروسند. آن‌ها امیدوارند که دورکاری جزئی از فرهنگ‌شان شده، نظم را در روند تجارت‌شان ایجاد کرده و از طریق آن بتوانند استعدادهای شغلی در مکان‌های مختلف را به چنگ بیاورند.
کسی لا، فعال روابط اجتماعی ۲۷ ساله ساکن هنگ‌کنگ می‌گوید خیلی وقت‌ها تا دم ظهر نیز در پیژامه‌ی خود به لپ‌تاپش می‌چسبد. او به دلیل این‌که مجبور شده تا به ایمیل‌ها و پیام‌های بیش‌تری نسبت به زمان حضور در دفترش پاسخ بدهد، فشار زیادی را متحمل شده است. بنابراین پس از اتمام کارش مستقیم به حمام رفته و دوش می‌گیرد. لا می‌افزاید: «من مدام این ترس را دارم که یک وقت جواب ایمیل رئیس یا مشتریان را ندهم و آن‌ها خیال کنند که بیکار نشسته‌ام.»
هم‌چنین ماندن در خانه حواس‌پرتی‌های خاص خود را به دنبال دارد. زندگی ۲۴ ساعته با خانواده گاهی کمی دشوار خواهد شد. کسی لا می‌گوید: «والدینم مدام با من حرف می‌زنند و فکر کنم آن‌ها هنوز متوجه نیستند که من مشغول به کار هستم.»
ارزشمندترین مهارت در بحران کرونا
دالیو می‌گوید مردم برای ورود به این محیط جدید می‌بایست بر ارتقای درک و منطق و توانمندی‌های فکری خلاقانه‌شان تمرکز کنند. او صحبت‌های خود را این گونه بیان می‌کند: «به نظر من درک توانایی‌های فکری‌تان، یا استفاده از مکانیسم‌هایی برای تفکر متفاوت، می‌تواند ارزشمندترین مهارت باشد. در آینده، توانایی یک فرد در زمینه‌ی داشتن تفکری متفاوت و بهره‌وری از این تفکر (چه مصرف‌کننده‌ای خوب از شما بسازد، چه سازنده‌ای خوب) بیشترین اهمیت را خواهد داشت.»
