رفتن به محل کار به مدت پنج یا شش روز در هفته از آن‌جا آغاز شد که مردم باید به کارخانه می‌رفتند و کالاها را به‌طور مستقیم تولید می‌کردند؛ اما در بسیاری از مشاغل این امکان وجود دارد که بخشی از کارها را در خانه انجام داد. شرکت‌هایی که همچنان به حضور دائمی و تمام‌وقت کارمندان در محل کار ادامه می‌دهند، به‌طور فزاینده‌ای ضرر می‌کنند.
شاید به‌عنوان یک کارمند از خود بپرسید اگر کارهای شرکت یا اداره را در خانه انجام دهم، بهره‌وری و کارآیی‌ام افزایش می‌یابد یا اگر در کنار سایر همکاران مشغول به کار باشم، مفیدتر خواهم بود. در دانشگاه استنفورد دربارۀ این موضوع تحقیقی انجام شده است که پاسخ اماواگرهایتان را به‌طور قطعی می‌دهد.
در این پژوهش ۲۵۰ نفر از کارمندان یک شرکت که شغل مشابهی داشتند، انتخاب شدند. نیمی از آن‌ها در خانه کار کردند و نیمی به محل کار رفتند. پژوهش نه ماه به طول انجامید. در این مقاله، نتایج تحقیق آورده شده است. تحقیق یادشده با راهنمایی یکی از استادان اقتصاد دانشگاه استنفورد انجام شده و یک پژوهش دانشگاهی قابل اطمینان است.
کدام دسته از کارمندان خوشحال‌تر و کاراتر بودند؟ آن‌هایی که در خانه کار می‌کردند یا آن‌هایی که هر روز صبح به شرکت می‌رفتند؟
نتایج پژوهش به‌طور واضح نشان داده است کارمندانی که اجازه داشتند در خانه کار کنند، در نهایت خرسندتر بوده‌اند و کارشان را بهتر انجام داده‌اند؛ اما باید اینجا به شما بگوییم که ممکن است درمورد اجرای کامل این شیوه در کسب‌وکارتان تردید کنید. اگر دچار این تردید هستید می‌توانید از نتایج به‌دست‌آمده از این تحقیق علمی استفاده کنید.
پژوهشی روی پانصد داوطلب
این تحقیق به‌تازگی در مجموعه‌مقالاتی که دفتر ملی پژوهش اقتصادی آمریکا منتشر کرده، آمده است. محققان این پژوهش استاد اقتصاد دانشگاه استنفورد، نیکلاس بلوم و یکی از شاگردان سابقش، جیمز لیانگ بودند. (بعداً دربارۀ لیانگ بیشتر توضیح داده می‌شود.) ایدۀ اولیۀ مقالۀ آن‌ها از خللی که بلوم در تحقیقات قبلی‌اش پیدا کرده بود، نشأت گرفت.
بلوم اخیراً در وبلاگ ایده‌های تد (TED Ideas blog) نوشته است: «تمام مشاهدات من حاکی از برتری شیوۀ کار کردن در خانه بر رفتن به محل کار بود و البته همۀ دلایل این برتری را افرادی که از ابتدا موافق دورکاری بودند، گفته بودند؛ اما من با نظری از مخالفان دورکاری مواجه نشدم.»
(همچنین، بلوم در سخنرانی تد در دانشگاه استنفورد گفته بود: «رو به‌جلو بروید! به رئیس خود بگویید از این به‌بعد شما در خانه کار می‌کنید».)
وقتی بلوم کار کردن روی تحقیق خود را شروع کرد، با اولین مشکل مواجه شد: پیدا کردن تعداد زیادی کارمند که شغل یکسانی داشته باشند و بشود آن‌ها را به دو گروه کار در خانه و کار در محل کار تقسیم کرد. درضمن، شرکت‌کنندگان در این تحقیق باید می‌توانستند در یک دورۀ تقریباً طولانی با بلوم همکاری کنند. به‌نظر چالش سختی می‌آمد، اما چارۀ آن بسیار ساده و در مشت بلوم بود. یکی از دانشجویان فارغ‌التحصیل او، یعنی جیمز لیانگ، مدیرعامل و مؤسس یک آژانس مسافرتی بزرگ چینی است. لیانگ پانصد نفر را از مرکز تماس شرکتش در شانگهای انتخاب کرد که نیمی از آن‌ها برای این پژوهش، پذیرفته شدند.
دورکاری برنده می‌شود؟
داوطلبانی که انتخاب شده بودند باید بیش از شش ماه با شرکت لیانگ، سی تی ریپ، همکاری می‌کردند. شرکت در این تحقیق دو شرط دیگر نیز داشت: داشتن اتاق مخصوص کار در خانه و اینترنت دارای پهنای باند مناسب. بعد از این مرحله، شرکت‌کنندگان به‌طور تصادفی به دو گروه تقسیم شدند. یک گروه که چهار روز در هفته دورکاری می‌کردند و افراد باقی‌مانده که به دفترهای شرکت می‌رفتند.
تحقیق نه ماه طول می‌کشید. این مسئله مدیران شرکت را نگران کرده بود. آن‌ها مطمئن نبودند که کارمندان در خانه بتوانند حواسشان را جمع کنند و از سه دام رختخواب، تلویزیون و یخچال دوری کنند تا با دقت به کارشان برسند.
آیا با وجود این نگرانی‌ها کار کردن در خانه مؤثر واقع شد؟ کوتاه‌ترین پاسخ این است؛ بله! بلوم، لیانگ و دو همکار دیگرشان این نتایج را در مقالۀ خود با عنوان «آیا دورکاری واقعاً نتیجه‌بخش است؟ شواهدی از یک تجربۀ چینی» بیان کرده‌اند:
• شرکت سی تی ریپ حدود دو هزار دلار در سال به‌ازای هر کارمند دورکار، ذخیره کرد.
• کارمندانی که در خانه کار می‌کردند، ۱۳.۵ درصد از آن‌هایی که سر کار می‌رفتند، کاراتر و مؤثرتر بودند.
• دورکاران ۹ درصد بیشتر از کسانی که در اداره حاضر می‌شدند، به کار مشغول بودند. (این یافته با داده‌هایی که از سیستم پاسخگویی تلفنی شرکت مبنی بر زمان حضور در آن و مشغول به‌کاربودن گرفته شده بود، سنجیده شده است.)
• کارمندانی که در خانه کار می‌کردند، استراحت‌های کوتاه‌تری بین کارشان داشتند، کمتر بیمار می‌شدند و کمتر مرخصی می‌گرفتند.
• نرخ فرسایش (attrition rate) دورکاران ۵۰ درصد بهتر شد.
• درست است که سنجیدن شادی و رضایت با سنجه‌های کمّی کار سختی است؛ اما بنا بر گزارش‌های کارمندان دورکار، آن‌ها رضایت شغلی بیشتری را در این نه ماه تجربه کرده‌اند.
نتایج عالی به‌نظر می‌رسید؛ اما همۀ نتایج این نبود
تا اینجای تحقیق همه‌چیز خوب بود و به‌نظر می‌رسید دورکاران به یک پیروزی بزرگ رسیده‌اند. شرکت سی تی ریپ تصمیم گرفت، دورکاری را به‌عنوان یک گزینه، پیش‌روی همۀ کارمندانش قرار دهد؛ اما وقتی این کار را انجام داد، اتفاقات غیرمنتظره‌ای روی داد. نیمی از شرکت‌کنندگان در تحقیق که اجازه پیدا کرده بودند، در خانه به کارشان ادامه دهند، تصمیم گرفتند به محل کار برگردند. آن‌ها برای این تصمیم به‌طور کلی دو دلیل ذکر کردند: اول این‌که احساس می‌کردند از همکارانشان جدا شده‌اند و دوم آگاهی آن‌ها از این موضوع بود که کارمندان دورکار کمتر امکان داشت ترفیع بگیرند یا پاداش دریافت کنند.
همچنین، خیلی از داوطلبان پژوهش از میان کارمندان جوان‌تر شرکت بودند و با والدینشان زندگی می‌کردند. شرکت در این تحقیق موجب شد آن‌ها متوجه شوند که روی کار به‌عنوان زمانی برای دوری از خانواده حساب می‌کنند.
درنهایت، با درنظرگرفتن این عوامل انسانی، بلوم پیشنهاداتی را برای شرکت‌هایی که می‌خواهند شیوۀ دورکاری را در شرکت‌شان عملی کنند، ارائه می‌دهد:
۱) یک تجربۀ وابسته به شرایط
دورکاری را می‌توان در وضعیت‌های خاصی که در طول سال پیش می‌آید به‌عنوان یک گزینه در نظر داشت؛ مثلاً زمانی که ادارۀ هواشناسی شرایط آب‌وهوایی سختی را پیش‌بینی کرده که آمدن به سر کار مشکل خواهد بود، یا تابستان‌ها زمانی که کودکان تعطیل‌اند و پدرومادرها دوست دارند کنار فرزندانشان باشند. دورکاری در چنین مواردی انتخاب بسیار مناسبی است.
۲) دورکاری؛ یک جایزه یا پاداش
دورکاری می‌تواند یک امتیاز باشد که در جریان کار، متناسب با فعالیت هر شخص به او داده می‌شود؛ مثلاً یک مرحله از ترفیع، گرفتن دورکاری باشد، یا به‌جای اضافه‌حقوق یا پاداش، امکان دورکار شدن به‌مدت معینی وجود داشته باشد. در صورت کاهش بازدهی کارمند نیز او باید به دفتر شرکت برگردد و به‌صورت تمام‌وقت کار کند.
۳) هدف‌تان را دورکار شدن کامل کارمندان قرار ندهید
احتمالاً یک یا دو روز در هفته دورکاری، بهترین انتخاب باشد. نظر بلوم این است که با دورکاری بیشتر از این مقدار، پیوستگی گروه‌های کاری به‌خطر می‌افتد.
۴) اما دورکاری را جداً امتحان کنید
رفتن به محل کار به مدت پنج یا شش روز در هفته از آن‌جا آغاز شد که مردم باید به کارخانه می‌رفتند و کالاها را به‌طور مستقیم تولید می‌کردند؛ اما در بسیاری از مشاغل این امکان وجود دارد که بخشی از کارها را در خانه انجام داد. شرکت‌هایی که همچنان به حضور دائمی و تمام‌وقت کارمندان در محل کار ادامه می‌دهند، به‌طور فزاینده‌ای ضرر می‌کنند.
به یاد داشته باشید که بلوم و همکارانش موضوع تحقیق‌شان را به‌شکل عملی، خودشان انجام داده‌اند. گزارش آن‌ها با این جمله پایان می‌یابد:
«کارهای تحقیق و نگارش این مقاله را مؤلفان دورکار انجام داده‌اند.»
