حمایت مالی خانواده از فرزندان: چقدر و چگونه؟

 فرزندانتان تا آخر زندگی،‌ فرزند شما خواهد بود. حتی زمانی که مستقل می‌شوند و خانه را ترک می‌کنند. آن‌ها ممکن است در مواقع زیادی به حمایت مالی خانواده خود نیاز داشته  باشند. شما نمی‌توانید و احتمالا نمی‌خواهید، تنها به خاطر آن‌که مستقل شده‌اند، کمک‌ها و راهنمایی‌هایتان را از آن‌ها دریغ کنید. روش‌های مستقیم و غیرمستقیمی برای حمایت مالی خانواده از فرزندان وجود دارد، مثل کمک نقدی، ضامن شدن، حمایت معنوی و مشاوره دادن به فرزندان. عوامل مختلفی نیز مانند هدف از کمک مالی، سن فرزند، مستقل یا غیر مستقل بودنش بر شیوه حمایت مالی خانواده از فرزند موثر است. مطمئنا والدین تمایل دارند که فرزندان‌شان در امور مالی خود موفق عمل کنند و به استقلال فردی در امور مالی برسند. اما گاهی ممکن است انتظارات فرزندان در حد معقولی نباشد و موجبات گرفتاری را برای خود و خانواده‌شان فراهم کنند. در این مطلب به بیان روش‌های صحیح، مستقیم و غیرمستقیم حمایت مالی خانواده از فرزندان می‌پردازیم.

مانند همه‌ی موارد مالی دیگر، کمک کردن به فرزندان باید برنامه‌ریزی شده و اصولی باشد. اصول و برنامه‌ها را نیز باید از کودکی به آن‌ها آموزش داد. مواقعی پیش می‌آید که پول توجیبی کودکان کفاف هزینه‌هایشان را نمی‌دهد و آن‌ها برای تامین این موارد به شما روی می‌آورند. این زمان‌ها، فرصت خوبی است برای انجام یک معامله و یک حمایت اصولی و اثربخش.
ممکن است، کودک‌تان از ۲۰ یا ۵۰ هزار تومان پولی که در هفته به او می‌دهید، راضی نباشد. شما همچنین برای او تعیین کرده‌اید که بخشی از پول‌ توجیبی‌‌اش را باید به پس‌اندازی اختصاص دهد که اجازه دست زدن به آن را ندارد؛ این امر سبب می‌شود تا دیگر پول قابل توجهی برای خرید اجناس متفرقه برایش باقی نماند. در ادامه ممکن است کودک‌تان در موقعیتی قرار بگیرد که احتیاج به پرداخت هزینه‌ای توسط خودش داشته باشد. در این مواقع به شما روی می‌آورد.
به پرداخت زود‌تر از موعد مقرر، «مساعده» یا «وام» می‌گویند. اگر کودک‌تان قبل از رسیدن موعد پول توجیبی‌اش از شما تقاضای کمی پول برای خرید یک وسیله برای مدرسه‌اش کند، می‌توانید به او مساعده بدهید. در این مورد، شما می‌خواهید به او برای رفع احتیاجش کمک برسانید.

در زمان حمایت مالی از فرزندان، رقم مساعده‌ یا وامی را که به آن‌ها پرداخته‌اید، در یک جا یادداشت کنید. والدین گاهی اوقات فراموش می‌کنند که به کودک‌شان پول داده‌اند، در نتیجه پس گرفتن آن را نیز فراموش می‌کنند. با دادن بی‌برنامه پول به کودکان، آن‌ها تنها عادات بد مالی را می‌آموزند، نه وظیفه‌شناسی. بنابراین رقم مساعده را در جایی یادداشت کنید؛ یا روی یخچال بچسبانید؛ تا کودک نیز آن را ببیند.

قبل از اعطای وام به کودک، از قوانین خود پیرامون بازپرداخت آن اطمینان حاصل کنید:

• کودک پول مساعده را برای چه منظور می‌خواهند؟ به عبارت دیگر، آیا در واقع اعطای پول اضافه به او الزامی است؟ یا تنها به این خاطر است که کودک‌تان نقطه ضعف شما را می‌داند؟ شاید محصول مورد نظر او آن‌قدرها هم ضروری نباشد؛ و بتواند تا موعد پرداخت پول توجیبی بعدی صبر کند. شاید می‌بایست برای رسیدن به آن، یک مدت از هزینه‌های خود را بکاهد؛ و اصلا شاید نباید این جنس را بخرد.
• آیا کودک‌تان می‌داند که پول مساعده، با پول قرض گرفته‌شده یکی است؟ او در حال استفاده از پولی است که هنوز حق دریافت آن را ندارد. اگر پول توجیبی آن‌ها بستگی به کارهای آن‌ها در خانه داشته باشد، بنابراین او در حقیقت، امروز، در حال دریافت پول وظایفی است که می‌بایست در آینده انجام دهد. شما باید به کودک‌تان بفهمانید که هنوز مجبور است تا کارهایش را انجام دهد؛ حتی اگر پولش را گرفته باشد.
• آیا کودک به طور مرتب از شما تقاضای مساعده می‌کند؟ اگر گه‌گداری از شما طلب پول اضافه کند، هیچ اشکالی ندارد. اما اگر به آن عادت کرده، و همیشه پول کم می‌آورد، باید به درخواست او نه بگویید. اگر بدون قید و شرط به آن‌ها پول بدهید، تنها سبب تقویت عادات بد مدیریت مالی در آن‌ها خواهید شد. کودک نیاز دارد تا اولویت‌های خود را بازبینی کند: آیا او به تمام چیزهایی که با پولش می‌خرد، احتیاج دارد؟ آیا به تمام فعالیت‌هایی که با پولش انجام می‌دهد، نیاز دارد؟

با در نظر گرفتن این موارد در دوران کودکی، کودک را برای دوران بزرگسالی آماده می‌کنید. کمک به فرزند مستقل، با فرزندی که در خانه شما زندگی می‌کند، متفاوت است. اما اصولی بودن کمک به هر دو گروه فرزندان، وجه اشتراک این کمک هاست.

چرا برخی از فرزندان هیچ‌گاه مستقل نمی‌شوند؟
۸ مورد که رفع خواسته‌های فرزندان‌تان هدر دادن پول است؟
اشتباهات مالی والدین؛ کمک‌هایی که نتیجه عکس می‌دهد 

یکی از راه‌های کاربردی حمایت مالی خانواده از فرزندان این است که ضامن فرزند خود شوند. به شخصی که مسئولیت بازپرداخت بدهی یا وام شخص دیگری را بر عهده می‌گیرد، ضامن می‌گویند. یعنی مهم نیست که چه پیش آید، شما بدون شک، به شخصی که فرزندتان از او وام گرفته باشد، ضمانت بازپرداخت می‌دهید. ضامن می‌بایست از لحاظ مالی، وظیفه‌شناس بوده، و اعتبار و سابقه مناسبی در کسب و کار خود داشته باشد.
به احتمال فراوان فرزندتان برای خرید اقساطی آپارتمان، ثبت‌نام وام خودرو، یا برای راه‌اندازی تجارتش نیاز به وام خواهد داشت. جدای از آن‌که فرزندتان از لحاظ مالی مستقل گشته، احتمالا در مورد خرید آپارتمان یا اتخاذ هر نوع وام دیگر، با مشکل مواجه می‌شود؛ زیرا بانک‌ها و موسسات، عموما به یک شخص جوان که اعتبار خاصی ندارد، وام نمی‌دهند. این امر، به‌خصوص در هنگامی که فرزندتان مطمئن است که توانایی بازپرداخت وام مورد نظرش را دارد، اهمیت بیش‌تری پیدا می‌کند؛ و این‌جا، هما‌ن‌جایی است که نقش شما پررنگ‌تر خواهد شد.

شما می‌توانید در مواقع ضروری ضامن فرزندتان باشید. وام‌دهنده با فرد جوانی که توسط یک بزرگسال مسئولیت‌پذیر پشتیبانی شود، معامله‌ خواهد کرد.

حتی اگر فرزند‌تان صاحب یک کار مناسب بوده، و طریقه مدیریت پول را به خوبی بلد باشد، باز هم احتمال آن‌که به کمک مالی احتیاج پیدا ‌کند، وجود خواهد داشت. کمک نقدی، یکی دیگر از راههای حمایت مالی خانواده از فرزندان است.

برای مثال، اگر فرزندتان به صورت منظم حقوق بگیرد، باز ممکن است در موارد زیر نیاز به پول داشته باشد:

• برای کرایه خانه‌اش: برای مثال فرزندتان معتقد است که می‌تواند از پس پرداخت کرایه یک آپارتمان برآید، اما سرمایه کافی برای دو ماه ابتدایی را در دست ندارد. او می‌خواهد برای پرداخت این هزینه‌ها، پس‌انداز کند؛ اما در عین حال، درگیر بازپرداخت قسط خودرویش نیز هست. حال او می‌تواند یک کار دیگر انجام داده، و از شما پول قرض بگیرد؛ به شرط آن که به شما این اطمینان را بدهد که پول‌تان را به‌موقع بازمی‌گرداند.
• جهت پوشش هزینه‌های موقت: شاید مدتی است که فرزندتان بی‌کار شده، و بیمه بیکاری نیز کفاف هزینه‌های کرایه خانه و مراقبت از خودرویش را نمی‌دهد. شما در این مورد نیز می‌توانید وارد عمل شده، و کمک‌های موقت خود را تا زمانی که دوباره روی پای خودش بایستد، در اختیارش بگذارید.
• در راستای خرید خانه: شاید فرزندتان بتواند از پس بازپرداخت اقساط خانه برآيد، اما پول کافی را برای پیش‌پرداخت وام آن، نداشته باشد. بانک به افرادی که سرمایه درخور توجه ندارند، وام نمی‌دهد؛ اما شما به عنوان یک شخص معتبر برای گرفتن وام، کار ساده‌تری خواهید داشت.

کمک کردن به فرزندان در این مواقع، اقدام ارزشمندی است، اما باید نکاتی مهمی را در هنگام کمک مالی به فرزندان مستقل رعایت کنید.

حمایت مالی خانواده از فرزندان مستقل، یا قرض دادن یک یا دوبار پول به آن‌ها در شرایط خاص و اضطراری، ابدا عمل بدی نبوده، و ضربه‌ای به استقلال آن‌ها وارد نمی‌کند. اما هم‌چنین توجه داشته باشید که نباید مدام به داد او برسید. به فرزندان خود بفهمانید قبل از آن‌که به فکر گرفتن کمک از شما باشد، خودش به دنبال چاره‌ای برای حل مشکلات مالی‌اش بگردد. همانطور که پیرامون تصمیم‌گیری در مورد قرض دادن پول به کودکان کوچک‌تر صحبت کردیم، در مورد فرزندان مستقل نیز، نکاتی را باید رعایت کنید. شرایطی که احتمالا تمایل به قرض دادن پول به فرزندتان را داشته باشید، عبارتند از:

• فرزندتان دلیل خوبی برای قرض گرفتن پول دارد: اگر نیاز فرزندتان به پول موقتی است (هنگامی که در شُرف یافتن شغل دیگر است)، یا در شرایطی قرار گرفته است که موقتا نمی‌تواند از پس نیازهایش برآید (برای مثال مریض است و نمی‌تواند به سر کار برود)، شما می‌بایست (نسبت به زمانی که تنها به خاطر ضعف مدیریت مالی‌ و ولخرجی‌هایش دچار مشکل شده) با آن‌ها هم‌دردی بیش‌تری کنید. شما هم‌چنین آزادید تا اگر فرزندتان تصمیم به ادامه تحصیل گرفت نیز یاری‌اش کنید. حمایت مالی خانواده از فرزندان در چنین مواقعی می‌تواند مثبت و کاربردی باشد.
• به وظفیه‌شناسی فرزندتان و توانایی او در بازپرداخت بدهی‌اش ایمان دارید: اگر فرزندتان مشغول به کار بوده، و از پس اقساط دیگرش نیز بر‌می‌آید، بنابراین منطقی است که او قرضش را پس خواهد داد.
• خودتان توانایی قرض دادن به او را داشته باشید: هیچ دلیلی وجود ندارد که تنها به خاطر این‌که دل‌تان می‌خواهد با آن‌ها مهربان باشید، خودتان را دچار مشکلات مالی کنید. اگر قدرت کافی جهت پشتیبانی از فرزندتان را در اختیار ندارید، به راه‌های دیگری برای کمک به او فکر کنید.

مهم نیست که فرزندتان چه سنی دارد، و به چه میزان از شما دور شده؛ او همواره فرزند شما بوده، و شما نیز والدین او هستید. همواره می‌بایست آن‌ها را در زمان مواجهه با پرسش‌های مالی‌اش، یاری کنید. حمایت معنوی، به اندازه حمایت مادی و حتی بیش از آن، اهمیت دارد. برای مثال شاید فرزندتان نیاز به شنیدن نصیحت در مورد انتخاب هم‌خانه داشته باشد. مشخصا، داشتن یک هم‌خانه روش خوبی برای تقسیم هزینه‌ها است، اما شما نیز می‌توانید برخی از پرسش‌های مالی فرزندتان را مانند موارد زیر، پاسخ‌گو باشید:

• در قرداد خانه اسم چه کسی برای پرداخت اجاره ثبت شده است؟ این فرد همان شخصی است که موظف به پرداخت کرایه خانه است. اگر فرزندتان این مسئولیت را بر عهده گرفت، و هم‌خانه‌اش نتوانست سهم پول کرایه خانه را بپردازد، این امر او را از مسئولیتی که بر گردنش است، معاف نمی‌کند. او مجبور است یا سهم هم‌خانه‌اش را نیز بر عهده بگیرد، یا با مشکلاتی از جمله بیرون کردن هم‌خانه‌اش مواجه شود.
• چه کسی مسئول پرداخت قبوض است؟ مانند کرایه خانه، شخصی که موظف به پرداخت قبوش می‌شود نیز می‌بایست کار خود را به‌درستی انجام دهد. عدم پرداخت قبوض نیز منجر به بروز مشکلاتی از جمله قطع برق و آب خواهد شد.
• چند خط تلفن در خانه لازم است؟ داشتن یک خط تلفن هزینه کم‌تری در پی خواهد داشت. اما اگر هر دو اعضای خانه، استفاده یکسانی از تلفن نداشته باشند، این موضوع مشکل‌ساز خواهد شد (خصوصا در مورد تماس‌های راه دور).
• اگر یکی از طرفین قصد ترک خانه را داشت، چه خواهد شد؟ در مورد جزئیات قول‌های طرفین پیرامون آن‌چه که پس از ترک احتمالی یکی از هم‌خانه‌ها (مانند موقعیت شغلی جدید، ازدواج، و دیگر موارد) رخ می‌دهد، نیز آگاه باشید.

فرزندتان هم‌چنین به نصایح شما در مورد بازنشستگی، بیمه، و دیگر موارد مهم مالی نیز احتیاج خواهد داشت. اگر او در تصمیم‌گیری میان انتخاب یک شغل در یک شرکت نامعتبر با حقوق بالا ولی بدون مزایا، و یک شرکت معتبر، با حقوقی کم، اما مزایایی مانند بیمه، دچار تردید باشد، شما باید به او کمک کنید. مسلما فرزندتان (بسته به کاری که در حال حاضر انجام می‌دهد) می‌داند که می‌بایست در چه شرکتی استخدام شود؛ اما راهنمایی‌های شما در مورد انتخاب بهترین گزینه نیز بسیار مفید موثر خواهد بود.

در این مطلب با روش‌های مختلف حمایت مالی خانواده از فرزندان آشنا شدیم. در مجموع بهترین کار آن است که تنها در زمانی که آن‌ها از شما تقاضای کمک می‌کنند، یا زمانی که خودتان تشخیص می‌دهید که شرایط فعلی‌شان بدون کمک شما، به فروپاشی مالی او منجر خواهد شد، برای کمک به فرزندان اقدام کنید. در غیر این صورت، به فرزند خود اجازه دهید تا خودش به فکر چاره باشد، و خودش مرتکب خطا شود. این خطاها بخش مهمی از فرایند آموزشی در تمام عمر او خواهد بود.