پرسی رابرت میلر معروف به «مستر پی» در 29 آپریل 1970 به‌دنیا آمد. او یک رپر، بازیگر، تاجر، تهیه‌کنندۀ موسیقی، خیّر و بسکتبالیست سابق است.
پرسی در یک خانۀ دولتی در نیواورلئان آمریکا بزرگ شد؛ آپارتمانی با تنها سه اتاق‌خواب و شانزده نفر سکنه؛ اما او رویاهایی بزرگ‌تر از خانه و شهر کوچکشان در سر داشت. پرسی از طریق موسیقی هیپ‌هاپ در دهۀ نود میلادی به شهرت و ثروت رسید و سپس به عرصۀ بازیگری و تهیه‌کنندگی قدم گذاشت. با اینکه او آموزشی دربارۀ مسائل مالی ندیده بود، مانند بسیاری دیگر از افرادی که از طریق ورزش یا هنر در زمان کوتاهی به ثروت رسیده‌اند، پول‌هایش را هدر نداد.
مستر پی به جایی رسید که صاحب امپراطوری تجاری بزرگی شد؛ تجارتی که مجلۀ فوربس در سال 2013، ارزش آن را 200 میلیون دلار تخمین زده است و تا امروز ارزش آن به 250 میلیون دلار رسیده است. در ادامه راهنمایی‌های او را به عنوان مؤسس یک شرکت بزرگ و موفق خواهیم خواند.
مالک باشید
اگر شما توان انجام دادن معامله‌های پرسود را ندارید راهنمایی او این است: «از یک مقدار کم شروع کنید. مالک دارایی و کسب‌و‌کار خودتان باشید.»
مستر پی همیشه سعی داشته که مالک و صاحب آنچه به دست می‌آورد باشد. در دهۀ نود میلادی وقتی او به مذاکرۀ برای توافق با کمپانی عظیم Priority Records مشغول بود، کاری کرد که کمپانی او، No Limit Records ، مالکیت کامل تمام نسخه‌های اصلی قطعات موسیقی را به‌دست آورد. (او همچنین سهم 85 درصدی و بی‌سابقه‌ای از فروش محصولات را از آن خود کرد.)
اگر به دنبال موفق شدن هستید بدانید این قدرت و اراده است که شما را به مقصد می‌رساند پس خم به ابرو نیاورید و به راهتان ادامه دهید.
زیروبم کسب‌و‌کارتان را بشناسید
قبل از اینکه مستر پی کمپانی‌اش را تأسیس کند، 10 هزار دلار از پدربزرگش به ارث برده بود. او با این پول یک فروشگاه موسیقی در سن‌فرانسیسکو باز کرد و تجارت موسیقی را از ریشه یاد گرفت.
او می‌گوید: اگر کسب‌و‌کاری راه می‌اندازید، باید همه‌چیز راجع‌به آن را بدانید. باید بدانید سرایدار چه می‌کند. آشپز در چه حالی است. در اتاق رسیدگی به مکاتبات چه می‌گذرد. برای موفق شدن باید از همه‌چیز اطلاع داشته باشید.
اگر کسب‌و‌کاری راه می‌اندازید، باید همه‌چیز راجع‌به آن را بدانید.
ریسک کنید
مستر پی زمانی که در حال مذاکره با Priority Records بود، 200 هزار دلار برای بازاریابی هزینه کرد. او این پول را از فروش سی‌دی در صندوق‌عقب ماشینش به‌دست آورده بود. پرسی می‌گوید: «این یعنی ریسک کردن. یعنی پول خودت را وسط بگذاری و رئیس خودت باشی. اینکه پول بازایابی را از سرمایۀ خودم بدهم به من قدرت داد.»
او همچنین معتقد است: «کسی که می‌خواهد کاری را راه بیندازد باید بداند که شرط موفق بودن کار کردن از دل و جان و تعهد داشتن است.»
خطر کردن فرصت‌های پیشرفت را به ما نشان می‌دهد. با اجتناب از ریسک خودمان را عقب نگه می‌داریم.
کسی را پیدا کنید که مشوق شما باشد
مستر پی با نگاه به راهی که طی کرده، زندگی را به یک ماراتون تشبیه می کند. او درمورد اینکه چگونه به تلاش برای رسیدن به یک هدف ادامه دهیم، توصیه می‌کند که به داستان دکتر سوس دقت کنیم: «دکتر سوس می‌خواست کتاب‌هایش را در سطل زباله بیندازد؛ اما دوستش به او گفت که این کتاب‌ها باارزشند.»
شما باید کسی را پیدا کنید که تشویقتان کند. اگر می‌خواهید موفق باشید نیاز به آن فرد دارید که تا رسیدن به خط پایان به شما انگیزه بدهد.
دوستان خوب مشوقان خوبی هستند و همیشه بهترین نصیحت‌ها را می‌کنند. کسانی که مدام منفی‌بافی می‌کنند، همراهان خوبی برای رسیدن به رویایتان نیستند.
دیگران را نادیده بگیرید
مستر پی از ابتدا افراد زیادی را کنار خود داشت. به‌خصوص پدربزرگ و مادربزرگی که با آن‌ها زندگی می‌کرد. با این حال کسانی هم بودند که حامی او نباشند. خیلی‌ها هستند که چشم دیدن موفقیت شما را ندارند و به همین خاطر از شما خوششان نمی‌آید.
خم به ابرو نیاورید. اگر به دنبال موفق شدن هستید بدانید این قدرت و اراده است که شما را به مقصد می‌رساند. من هم این تجربه را داشتم و برای رسیدن به هدفم افراد زیادی را از زندگی‌ام خط زده‌ام.
کار خیر انجام دهید
مستر پی می گوید: «من برای رسیدن به پول کار نمی‌کنم. سخت‌کوشی من به این دلیل است که می‌خواهم به افراد بیشتری کمک کنم. کار کردن را دوست دارم؛ چون هرچقدر بیشتر دربیاورم بیشتر می‌توانم کار خیر کنم. اگر کار نکنم نمی‌توانم به فعالیت مورد علاقه‌ام، کمک به هم‌نوعانم، برسم.»
پرسی می‌گوید که ویژگی خاصی در او باعث شده راه موفقیت را سریع‌تر بپیماید: «حتی هنگامی که زاغه‌نشین بودم، ذهنیت متفاوتی داشتم. من بچۀ کوچکی بودم که با وجود فقر همیشه می‌گفتم: "من در یک عمارت بزرگ زندگی می‌کنم." هرگز نمی‌گفتم بی‌پولم. می‌گفتم: "پول در راه است و بالاخره می‌رسد." این کلمات قدرت داشتند و من خودم را مستر پی نامیدم؛ چون می‌خواستم در هر کاری که می‌کنم قوی و ماهر باشم.»
